Aekinga 1962 door Gijs Hanegraaf

Beheer: Dit bericht is op verzoek van Gijs verplaatst van het forum naar de voorpagina zodat het beter onder de aandacht kan komen.

Van 3 december  1962 tot 31 december 1963 ben ik , Gijsbert Hanegraaf  uit Sittard, in kamp Aekinga geweest. Daar ben ik toen  in de groep “Vikingen” geplaatst. Enkele namen ken ik mij nog herinneren, zoals Gerrie (nu Gerrit) Egger , deze was razend snel.

Verder Aad Nieman ,hij kwam dacht ik uit Schiedam .
Dirk Stam uit Vlaardingen, uit een vissersfamilie.
Frans de Pineda , was volgens eigen zeggen van Spaanse afkomst.
Bertus van der Heiden uit Druten.
Andre Maas (Servaes) uit Amsterdam.
Ger Drent.

Verder was er nog een zekere Onno , die kwam dacht ik uit Overijsel.

Ook was er nog iemand uit Groningen, die voor  de hele groep,  voor hem heel ongemakkelijk, het lied “Het paard van ome Loeks is dood” zong.
Ook was er nog iemand uit Den Burg uit Texel.
Ook uit Rotterdam (Crooswijk) kwam een blonde jongen, Feyenoord supporter.

Wij waren met 2 Limburgers op het kamp,  de ander kwam uit Blerick. (bij Venlo)
De groepsleider was Frans de Bruin. Deze rookte sigaretten van het merk Fifty-Fifty , deze kosten dacht ik  50 cent.  Daar was door ons ,pubers,  een ondeugend rijmpje op gemaakt,”Fifty-Fifty , drie trekken dan gift ie.”

Maar als groepsleider was hij in orde. Hij had een bandrecorder, daar kan ik mij nog enkele liedjes van herinneren zoals “Jij en ik in een bootje “van de Bibits.

Ook het liedje van Les Compagnons de la Chanson  “Un Mexicain” vind ik nog steeds mooi. ‘s Avonds werden er allerlei spelletjes gedaan. Ik heb er veel stratego gespeeld.

We sliepen met 16 man in de slaapzaal. Daar stonden altijd de ramen open, we hebben het gehad,  dat er ’s morgens ijs op de dekens lag.

We zijn ook veel gaan wandelen, o.a. naar de” grote kale”, een soort duin in her bos.
Dat doet me natuurlijk weer denken aan de “commandant” (de  directeur), de heer Frens.
Want die was niet zo heel erg groot en beetje kalend, dus hij had de bijnaam “ de kleine kale”.

Hij kwam op zaterdag altijd de barak inspecteren, vaak samen met “adjudant” Zweers.

De  commandant probeerde ons ook een beetje cultuur mee te geven.

Zo heeft hij eens voordrachtskunstenaar laten komen,  de schrijver Bertus Aafjes. Die op een leuke manier verhaaltjes vertelde , maar waar wel een moraal in zat.

Ook werd er ook door ons wel eens een toneelstukje opgevoerd.

Toen het Feyenoordlied “hand in hand ,kameraden” werd gezongen ‘heeft hij er ons op gewezen dat hij dat niet zo graag hoorde, om dat een lied van de Duitsers in de tweede wereldoorlog was. Maar hij heeft het niet verboden.

Als  we in de bossen gingen wandelen of spelen ( stratego na spelen in het bos) kwam je wel eens een ree tegen.
Zodoende gingen op zondag morgen om 5 uur ‘s ochtens wel eens in het bos bij een vijver kijken, hoe daar een heleboel reeën kwamen drinken.

Ook werd er veel aan sport gedaan. De heer Dikke  was de sportleraar.
Op een dag waren we aan het voetballen toen ik door heer Dikke na, het voetballen naar de kant werd geroepen,  daar stond ook de heer Prins bij.
Het bleek dat die twee een weddenschap hadden afgesloten , dat ik harder kon lopen dan de , op dat moment, snelste loper van het kamp.
Dat was niet zo, maar had wel als gevolg dat ik aan hardloopwedstrijden ging meedoen.

Zo ben ik mee gaan doen aan hardlopen. Ik heb de 80 meter de 200 meter, de 400 meter en de 400 meter estafette gedaan

Dat jaar werden ook de ook de Olympische  Spelen nagedaan.
De 6 barakken tegen elkaar, dus 96 personen.

Verder kon je ook een sportdiploma halen, het H.L.O. diploma. (Harmonische Lichamelijke Oefeningen)

Ook zijn we toen nog 5 dagen naar Ameland op vakantie geweest.

Verder herinner ik me dat voornoemde  Onno regelmatig begon met het refrein “Dear One “  (   van Larry Finnegan) maar op dat moment kon ik het lied niet. Maar wat schets mijn verbazing,  toen ongeveer ik ongeveer 25 jaar later een Cd met oude liedjes stond deze er ook op. Ik herkende de melodie meteen en vind het nog steeds leuk.

In die tijd was er ook nog stafdame,  juffrouw Grit  uit Smilde.
Zij nodigde mij wel eens uit voor een kopje koffie.

Op een zo’n avond,  rond de Sinterklaas, heeft zij mij toen een nagelknipper gegeven want ik had altijd zwarte nagels. Vanaf die tijd heb altijd mijn nagels goed verzorgd!

In die tijd heeft de leiding ook eens brief naar Brigitte Bardot gestuurd, welke toch beantwoord werd met een mooie foto met haar handtekening.

Deze foto heeft toen in de eetzaal opgehangen.
Als groep moesten we een keer per week aardappelen pitten, in de keuken.

De opleiding heb ik heb ik in de metaal gedaan, bij de heer Drijfhout, daar heb ik een beetje leren smeden . B.v spietjes maken, voor in de hamerstelen te doen.

Het smidsvuur aan maken was best wel leuk. Verder moesten we leren lassen met een metalen plaatje, daar mochten geen gaatjes in komen.

Zover ik weet werd er met carbidgas gelast. Dat gashok stond achter de werkplaats. Ook was er eens een soort veiligheidsklep doorgeslagen , dat werd door de her Drijfhout vervangen met een deksel van een conservenblik.
Hij was in die tijd pas weduwnaar geworden.

Verder ben ik bij de heer Wieldraaier in de leer geweest. Daar heb ik eerst leren vijlen , daarna wat schaven op de schaafmachine en ook op de draaibank wat geleerd. Op vrijdag moesten we alle machines poetsen , ook de oude schaafbank, die nooit gebruikt werd.

Je mocht ook iets maken , als werkstuk, wat je mee naar huis mocht nemen.
Er werden veel potloodstandaarden gedraaid.  Maar ik had gekozen voor een patent-anker, welke ik nog steeds heb. Hij hangt op.
Later ben ik nog naar kamp Ampsen in Lochem  geweest en daarna nog in het schippersinternaat “van Kinsbergen”  waar de directeur Inderdaad de heer Nauta was .(eerder al vaker genoemd in de stukken op de site )

Zover ik weet zijn er helaas nooit foto’s gemaakt , jammer.
Hierbij heb zoveel mogelijk opgeschreven wat ik nog wist.
Ik hoop dat er nog mensen uit die  tijd op reageren.

Met vriendelijke groeten

P.S. Een foto van ,van Kinsbergen, toegevoegd ,zo zag ik er ongeveer uit.