De meeste jongens hadden moeite met het onderwijs kennelijk omdat de onderwijsgevenden hen niet zo goed begrepen. .Door de motivatie op te voeren heb ik geprobeerd ze te stimuleren. Verschillende hebben dit begrepen en deden prima hun best. Sommige moesten bij de basis beginnen en dat is in zoverre gelukt dat zij leerden lezen en rekenen. Ook het voorlezen van Scheepsmaat Woeltje van K. Norel heeft hieraan bijgedragen. Mijn gezin en ik hebben altijd nog fijne herinneringen aan het werken in Aekinga en het Wonen in Appelscha.
School
Bladwijzer de permalink.
Wat is het stil hier 
Goed gelukt, volgens mij, de nieuwe site van Aekinga
De periode dat ik in Aekinga vertoefde was 1965-1966. Ik zat in groep 2 Vikingen, toen bij dhr. Volkers. Een schildersopleiding volgde ik toen bij dhr. Tijema.
De eerste periode vond ik het zeker niet gezellig, had veel last van heimwee en ben vaak, met succes weggelopen, naar huis in Amsterdam, en werd meestal de volgende morgen door mijn moeder, en later door mijn oudste broer weer teruggebracht naar Aekinga. In die tijd was er ook een psycholoog aan Aekinga verbonden, die kwam, ik dacht eens per maand op het kamp en hield een spreekuur, vooraan in het kantoor/stafgebouw. Via hem, dhr. Karels heb ik een aantal keren extra verlof gekregen om een weekend naar huis te gaan, vond ik wel geslaagd.
Ook heb ik theorie les gehad van onder andere dhr. Ketzer, maar ook van dhr. Hoekstra, die woonde destijds aan het Smidslaantje in Appelscha, dacht ik. Ook een soort cursus gevolgd over de PTT, verzenden en frankeren e.d. van brieven en poststukken.
Al met al toch wel een leuke tijd gaat, later! Maar, leuk om zo nu en dan iets te lezen over medewerkers uit die tijd.
Wubbo
Ik zou graag willen weten mijn vader Jacobus struik heeft hier ook gezeten hij is geboren op 19.12.19 47 of er nog fotos zijn van hem hij is op 26.09 .2011 overleden i